Jadę tramwajem na rumuński. W połowie trasy wsiada grupa obcokrajowców, 2 mężczyzn, chyba Amerykanów, sądząc po akcencie oraz młody Niemiec z dwiema  kobietami, jedna może być jego mamą, druga o wyglądzie Filipińskim. Tuturutu, jadą, gadają. Nagle w tramwaju rozlega się komunikat, że nadchodzi kontrola, przygotować bilety. Kanar podchodzi, obcokrajowcy wyciągają bilety zadowoleni z siebie, a  tu zong - Niemcy nie skasowali ich.

No i tu zaczyna się pogawędka - mój wielki szok- Kanar mówi po angielsku- , ci mówią, że nie wiedzieli, a kanar, pyta skąd są, oni, że  z Niemiec, że na parę dni przyjechali, a on z triumfem im pokazuje, że właśnie jest napisane kasować bilet:  po angielsku i niemiecku, a nawet po rusku, oni coś się tłumaczą, kanar rozkoszuje się namiastką władzy i możliwością jej użycia, oni się tłumaczą, im bardziej się tłumaczą tym bardziej on ich zbija z pantałyku (no bo bądź co bądź ma rację, przepisy są po jego stronie). Jest jak drapieżnik igrający ze swa ofiarą, osacza ją coraz bliżej i bliżej, wie, że mu się nie wymknie.

Kanar: A w Austrii jest tak, że za brak biletu 100 Euro się płaci.

Niemiec (z krzywym uśmiechem): Ale my nie jesteśmy Austriakami.

Kanar: Ale też mówicie po niemiecku.

Kasia: (w myślach:): Lepiej nie podążaj tą drogą Kanarze, bo się zbłaźnisz bardziej.

Generalnie siedzę w milczeniu, przysłuchuję się, bo akcja ta toczy się metr ode mnie, ale czekam i szczerze mówiąc, żywię nadzieję, że Kanar się opamięta, postraszy ich trochę i odpuści, a raczej każe im skasować te bilety nieszczęsne, pouczy i puści wolno (wszak nie jestem zwolenniczką jazdy na gapę). Ale nie. Kanar przechodzi do legitymowania jednej z kobiet. Ponieważ zaraz będę wysiadać, włączam się do rozmowy:

Kasia: Przepraszam, że się wtrącam, ale może jednak mógłbyś tym ludziom odpuścić, widzisz, że to turyści, przyjechali na chwilę, niech skasują bilety i będzie po sprawie, no bo jak to wygląda...

Kanar (uroczyście): Przede wszystkim nie jesteśmy na ty.

Kasia: No dobrze, więc może PAN by ich puścił,(...) blabla (a chopoczek wygląda na młodszego ode mnie o dobrych parę lat :P) Mówię do niego miło, bom widziała już rozwścieczonego kanara...

Kanar: Jeżeli chce im pani wyświadczyć przysługę, to proszę za nich zapłacić karę.

Kasia: Niestety, nie stać mnie, ale gdyby mnie było stać to z chęcią bym zapłaciła.

Kanar (zmieniając taktykę): Gwarantuję pani, że gdyby panią spotkała taka sytuacja za granicą, nikt by się za panią nie wstawił. NIKT! Wiem co mówię dużo podróżuję zagranice i wiem jak jest!

Kasia: Ja też byłam w różnych miejscach i ludzie prawie zawsze byli dla mnie mili i uczynni.

Kanar: A wie pani co mnie spotkało w Austrii? Musiałem 100 euro mandatu zapłacić, bo nie miałem biletu, cała nasza grupa, dziesięć osób, tysiąc euro!!

Kasia: Więc rozumiem, że teraz się pan mści?

Kanar: Nie, nie dlatego zostałem kanarem!

(to moja ulubiona kwestia tej sztuki)

Ja wysiadłam, oni wysiedli (turyści i Kanar), widząc, że nie wskóram poszłam na zajęcia czując niesmak. Bo faktem jest, że Niemcy nawalili, ale skoro już mieli te bilety zakupione, to czy naprawdę tak ciężko okazać małą wielkoduszność? Skasujcie, teraz już wiecie, że trzeba, do widzenia. Opinia o mieście, czy nawet kraju powstaje na bazie takich małych zdarzeń - co  z tego, że rynek świąteczny śliczny, kościół Mariacki dostojny, że Wawel dalej stoi, jak to co zapamiętają najbardziej, to upierdliwy kontroler z tramwaju: P Najpierw myślałam, że Kanar jest jakimś cholernym służbistą, formalistą, jak nocny portier z filmu Kieślowskiego, ale nie, gorzej- on jest Kanarem Mścicielem Pogrążającym Turystów Niemieckojęzycznych, za to co go spotkało w niedalekiej Austrii. Długo czekał na taką okazję, ale  końcu mu się udało. Zemsta ma formę papierowego mandatu i jest słodka.

Autorstwa Katarzyny Motyki (Beskidzkie Towarzystwo Oświatowe)